کاوش موضوع نگرش

نگرش یا منش یا ایستار عبارت است از ترکیبی از باور‌ها و هیجان‌هایی که شخص را پیشاپیش آماده می‌کند تا به دیگران، اشیا و گروه‌های مختلف به شیوهٔ مثبت یا منفی نگاه کند. نگرش‌ها ارزیابی از اشیا را خلاصه می‌کنند و در نتیجه پیش‌بینی یا هدایت اعمال یا رفتارهای آینده را بر عهده می‌گیرند. نگرش را می‌توان بر حسب نظریه‌های یادگیری و رویکرد شناختی تعریف کرد. در هر یک از این نظریه‌ها مفهوم نگرش به گونه ای متفاوت تعریف می‌شود و هر یک از جنبه‌های متفاوت نگرش را مورد تأکید قرار می‌دهد. گوردون آلپورت(۱۹۳۵) نگرش را چنین تعریف کرده‌است: «نگرش یک حالت آمادگی ذهنی و عصبی است که از طریق تجربه سازمان می‌یابد و بر واکنش فرد نسبت به تمامی موضوع‌ها و موقعیت‌های وابسته به نگرش تأثیر مستقیم و پویا بر جای می‌گذارد». در این تعریف که عمدتاً بر نظریهٔ یادگیری استوار است تأثیر تجارب گذشته بر سازمان دادن به نگرش‌ها و همچنین نشان دادن واکنش به یک موقعیت (آنگونه که در رویکرد رفتارگرایی مطرح است) مورد توجه قرار گرفته‌است از سویی کرچ و کراچفیلد (۱۹۴۸) که عمدتاً دیدگاه شناختی داشتند نگرش را اینگونه تعریف کرده‌اند: «نگرش عبارت است از سازمان پایدار فرایندهای انگیزشی، عاطفی، ادراکی و شناختی در ارتباط با برخی از جنبه‌های دنیای فرد». ملاحظه می‌شود که در این تعریف به خاستگاه نگرش اشاره ای نشده و در عوض تجربهٔ ذهنی زمان حال مورد تأکید قرار گرفته‌است نگرش، دیدگاه یا اعتقاد، در توصیفی دیگر، ابتدایی‌ترین، فراگیرترین و پایه‌ای‌ترین رفتار در زندگیست که موجب پایه‌گذاری سایر رفتارها شده و به عنوان تنها رفتاری که تحت هیچ شرایطی نمی‌تواند تحمیلی باشد، به عنوان نمادی واضح از «اختیار در رفتار» نیز محسوب می‌شود. نگرش شامل دو نوع منطقی و شخصی است که به عنوان ماهیات آن نیز محسوب می‌شوند و در حقیقت نگرش از طریق همین جنبه‌ها موضوعات را مورد بررسی ، انتخاب و تأیید قرار می‌دهد: الف) نگرش منطقی نگرشیست که حقانیت آن از نگرش مخالف خود، در مسیر یک مناظره و مخصوصاً دادگاه وجدان به سلامت عبور کرده باشد. در کنار این اصل نیز نگرشی که به سلامت از مسیرهای گفته‌شده عبور نکند، ولی بتواند در کنار نگرش مخالف یا زاویه‌دار با خود به صورت مسالمت‌آمیز و «منعطفانه» زندگی کند (و در عین حال برهم زننده قوانین اجتماعی نباشد)، در هر صورت جدا از هر ماهیتی، «قابل احترام» محسوب می‌شود. ... نگرش مثبت : شکلی دیگر از نگرش منطقی و حتی مهم‌ترین شکل آن است که نوع مثبت گفته‌شده در آن نیز به عنوان مهم‌ترین شکل منطق، قابلیت محسوب شدن دارد. درواقع هر نگرش، اعتقاد یا برداشت از هر موضوع یا رفتاری، حتی اگر با عقل و منطق عمومی تأیید نشود ولی پیام مثبتی داشته باشد، قطعاً باید منطقی محسوب شود. ... ب) نگرش شخصی نگرشیست که از نگرش مخالف یا حتی با کمی زاویه‌دار با خود به سلامت عبور نکرده باشد یا این نگرش را در کنار خود جای ندهد. در کنار این نگرش، نگرشی با عنوان «عمومی» نیز وجود دارد که به لحاظ تعریف فنی، می‌تواند هم تراز با نوع شخصی تعریف شود. ...... بیشتر در ویکی پدیا